Brak pojedynczego zęba przed wynalezieniem implantów był maskowany wykonywaniem tradycyjnego mostu, gdzie trzeba było oszlifować dwa sąsiednie zęby, które potem często stawały się martwe.
Dziś uzupełnienie braku przy pomocy implantu nie narusza przylegających zębów, a wręcz przeciwnie - poprawia ich umocowanie w kości dzięki zapobieganiu zanikowi kości po utracie korzenia zęba przez wprowadzenie w to miejsce implantu oraz zmniejszeniu obciążenia własnych zębów.
Implanty umieszczane w przypadku pojedynczego braku możemy często umieszczać natychmiast po ekstrakcji zęba, skracając tym ilość zabiegów chirurgicznych do jednego oraz redukując czas gojenia o ponad 50%.
Brak jednego zęba to najprostsza sytuacja w planowaniu uzupełnienia na implantach. Może to być zarówno brak międzyzębowy jak i brak ostatniego zęba w łuku.
Brak dwóch sąsiednich zębów może występować jako brak międzyzębowy, może również brakować dwóch ostatnich zębów w łuku zębowym. Rozwiązaniem są dwie korony zamocowane na dwóch implantach wszczepionych w miejsce brakujących zębów. Jest to standardowe, najpopularniejsze rozwiązanie, odpowiednie zarówno dla braków zębowych w odcinku przednim jak i bocznym.
Liczba wprowadzonych implantów może być mniejsza niż liczba odbudowywanych zębów, dzięki zastosowaniu mostów protetycznych na implantach. Pozwala to na zmniejszenie całkowitej ceny uzupełnienia.
Przykładowo aby odbudować trzy brakujące zęby nie trzeba wprowadzać trzech implantów. Wystarczą dwa implanty, które będą stanowić podstawę dla mostu protetycznego składającego się z trzech koron porcelanowych. Klasyczny przykład takiego rozwiązania przedstawia rysunek poniżej. Implanty są umieszczone skrajnie, a środkowa korona jest dowieszona jako przęsło mostu. Jest to najkorzystniejsza sytuacja z punktu widzenia mechaniki sił żucia.
Bezzębie czyli całkowity brak zębów w szczęce lub żuchwie jest najczęściej leczone za pomocą tradycyjnych protez akrylowych, które nie są zbyt komfortowym rozwiązaniem dla wielu pacjentów. Ze względu na dużo słabsze utrzymanie tych protez siły żucia, jakie są generowane w trakcie żucia są dużo mniejsze a same protezy wpływają negatywnie na dziąsła powodując z czasem ich zanik, co z kolei prowadzi do zmniejszenia ich stabilności.
Jedynym rozwiązaniem tego problemu jest umieszczenie implantów.
W przypadku bezzębia mamy dwie możliwości rozwiązania odtworzenia zębów za pomocą implantów:
1. Tradycyjna proteza umocowana na implantach.
Jest to bardzo proste rozwiązanie znacząco zwiększające stabilność protez i podnoszące komfort ich używania. W przypadku szczęki (górna szczęka) wykonuje się minimum 4 implanty, natomiast w przypadku żuchwy (dolna szczęka) minimum 2 implanty. Po umieszczeniu implantów i ich wygojeniu zakłada się specjalne łączniki pozwalające na stabilne połączenie protezy z implantami. Mogą być to zatrzaski kulkowe, zatrzaski typu Locator lub belka dodatkowo łącząca implanty ze sobą. Rozwiązanie to oprócz zwiększenia stabilności protezy, utrzymuje kość dookoła umieszczonych implantów, a pacjenci nadal mogą wyjmować protezy w celu ich umycia.
2. Odbudowa bezzębia za pomocą mostów opartych na implantach.
W przypadku tego rozwiązania należy umieścić w szczęce minimum 6 implantów, a w żuchwie minimum 4 implanty i możemy na nich oprzeć 12 koron zębów. W ten sposób przywracamy całkowicie naturalną wydolność żucia, a zęby są umocowane na stałe, co oznacza, że pacjent nie wyjmuje tego uzupełnienia z ust i funkcjonuje praktycznie identycznie jak naturalne zęby.